Jak już zapewne większość z was wie, Melushka jest specjalistką w niespaniu, szczególnie tym nocnym. Na szczęście, obecnie rzadko zdarzają się noce z kilkoma lub kilkunastoma pobudkami, które kiedyś stanowiły normę. Ja niestety, nie lubię i nigdy nie lubiłam zarwanych nocy, nawet gdy nie byłam jeszcze matką. Dla mnie każda taka noc nierozerwalnie wiązała się z syndromem dnia następnego, i nie chodzi mi tutaj bynajmniej o syndrom poalkoholowy, a o to, że kolejny dzień był dniem straconym, bo bez względu na to ile bym spała w trakcie dnia, i tak nie potrafiłam odespać  nocy.

Kiedyś jednak mogłam pozwolić sobie na rozlazły dzień w łóżku, a teraz Melushka mi na to nie pozwala. Niestety, nawet po nieprzespanej nocy muszę się zwlec z łóżka z samego rana, a często i bladym świtem. Sama nie wiem, jak to możliwe, ale istnieje u nas zasada, że im gorzej Mela śpi w nocy, tym wcześniej budzi się rano i to na dodatek w bojowym nastroju. Więc ja jeszcze nie zdążę otworzyć oczu, a już muszę wykazywać się ogromnymi pokładami cierpliwości. Co oczywiście, nie przychodzi mi łatwo, bo mój nastrój również pozostawia wiele do życzenia. Tak też było właśnie dzisiaj. Melushka budziła się z płaczem w nocy kilka razy, a rano wstała z muchami w nosie tuż po 6.

Na ogół mój organizm nie potrzebuje dużo snu, ale gdy te moje 5-6  godzin nocnego snu zostaje zaburzone, kompletnie wyprowadza mnie to z równowagi. Staję się wtedy znacznie mniej efektywna, nic mi się nie chce i codzienne czynności wykonuję 2 razy wolniej i 2 razy mniej uważnie. I tak też na przykład, dzisiaj robiąc ciasto na bułki w blenderze, użyłam nożyków do rozdrabniania, zamiast mieszadła do ciasta. A poza tym, mimo iż jest to przepis, który znam już na pamięć, dzisiaj jakimś cudem stwierdziłam, że 2,5 szklanki mąki to 250 gram. Co z tego wyjdzie, zobaczymy.

Taka noc z częstymi pobudkami sprawia, że nasza codzienna spokojna rzeczywistość zamienia się w walkę o przetrwanie. Oczywiście walczymy same ze sobą. Ja jedyne o czym marzę to sen albo chociaż cisza i spokój, a tymczasem muszę wykazywać się nadzwyczajną kreatywnością i cierpliwością, i co chwilę gasić pożar, bo nawet najmniejsza błahostka przybiera rozmiary tragedii. Natomiast Melushka sama nie wie czego chce, zmienia swoje zdanie co 5 minut i szuka dziury w całym. Na szczęście, walka ta trwa tylko do drzemki, z której Melushka zazwyczaj budzi się jak nowonarodzona, a ja niestety, dogorywam do końca dnia.

Dlatego też zawsze w takich przypadkach trzymam się samolotowej zasady, a mianowicie najpierw ratuję siebie, a potem dziecko, bo inaczej obie byśmy zginęły. Staram się kierować dwoma podstawowymi zasadami: nie zapominać o przyjemnościach, jak np. kawa, czy makijaż i odpuszczać co tylko mogę.

 

A oto nasz poranek w kilku krokach, czyli szkoła przetrwania po nieprzespanej nocy.

 

1. Woda z cytryną

Pierwsze co robię, to piję szklankę przegotowanej wody z dużą ilością cytryny. Świetnie orzeźwia, stawia na nogi, a co więcej, podobno pobudza trawienie i oczyszcza organizm z toksyn.

 

2. Kawa

W zasadzie powinnam napisać, że pierwsze co robię, jeszcze po omacku, z zamkniętymi oczami, to włączam ekspres do kawy, a gdy się rozgrzewa to piję wodę z cytryną. Zaraz po tym, przystępuję do robienia kawy, bez której generalnie nie wyobrażam sobie żadnego dnia, nie wspominając o dniu po zarwanej nocy.

 

3. Śniadanie dla Melushki

Zazwyczaj nasz poranek wygląda tak, że Melushka po wstaniu z łóżka idzie się bawić, a ja do kuchni ogarnąć bałagan z dnia poprzedniego i w międzyczasie zrobić kawę dla siebie i śniadanie dla niej. Niestety, po zarwanej nocy, scenariusz wygląda całkowicie inaczej. Idziemy razem do kuchni i po drodze, mimo iż jest ona bardzo krótka, Melushka zdąży z 50 razy powiedzieć „mamuś, zrób mi śniadanko; daj mi śniadanko”. Co oczywiście oznacza, że najlepiej, aby było ono już gotowe, niestety, tak nie jest. Dlatego też, będąc już w kuchni, nalewamy mleka do garnka, gotujemy i robimy coś na szybko. Zazwyczaj płatki owsiane lub ryżowe. A temu wszystkiemu towarzyszą jęki, marudzenie i bezustanne powtarzanie „nałóż mi już na miseczkę”.

Gdy już ogarniemy przygotowanie śniadania, sadzam Melushkę w krzesełku i mam cichą nadzieję, że będzie jadła bez żadnych problemów. Często niestety jest tak, że muszę podmuchać, pochuchać i wspomóc zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Zdarza się również, że po 2 łyżeczkach, kończy swoje śniadanie, bo niby już udało jej sie zaspokoić ten wilczy głód. A po chwili, idzie do lodówki i szuka czegoś innego do jedzenia. A ja zaciskam zęby i spełniam kolejną zachciankę.

 

4. Chwila dla siebie

Jeśli jedzenie śniadania odbywa się po mojej myśli, czyli Melushka siedzi i pałaszuje swoją zupę mleczną, ja mam czas dla siebie. Wtedy siadam z kawą i biorę się za jakieś robótki na drutach, czy też szydełku.

Co prawda, ta chwila jest bardzo krótka, ale przynajmniej częściowo potrafi podładować moje baterie.

 

5. Wspólny czas i śniadanie dla mamy

Gdy Melushka jest już po śniadaniu, zabieramy się za jej poranną toaletę, myjemy się, ubieramy, czeszemy, a potem mamy czas tylko dla siebie. Zazwyczaj na zabawę i wygłupy w łóżku. A czasami nawet uda mi się zamknąć oczy na kilka minut.

Po tak spędzonym czasie, obie jesteśmy zadowolone.

 

6. Odpuszczam

Odpuszczam co tylko mogę. Rezygnuję z porannego ogarniania kuchni i ze wszystkich pozostałych domowych obowiązków, które nie są konieczne do przetrwania.

 

7. Spacer

Po nieprzespanej nocy spacery zazwyczaj nie są zbyt łatwe. Melushka jest marudna i trudno jej dogodzić. Jednak świeże powietrze trochę mnie orzeźwia, a Melushkę dodatkowo męczy, co w efekcie zapewnia mi dodatkowy spokój, bo po powrocie do domu, moja mała maruda pada ze zmęczenia.

 

8. Drzemka

Po spacerze i małej przekąsce idziemy spać. Kładziemy się razem i zasypiamy. Moja drzemka trwa zazwyczaj około 30 minut, a Melushka potrafi drzemać nawet 2,5 godziny. A w tym czasie ja robię coś tylko dla siebie.

 

9. Obiad

W takie dni odpuszczam sobie przygotowywania wykwintnych potraw. Jeśli nie mam obiadu z poprzedniego dnia, wyciągam zamrożony obiad, przygotowany na czarną godzinę lub robię coś na szybko, jak na przykład, naleśniki, placki.

 

A po drzemce to już z górki 🙂 Pozostaje mi tylko jedno: mieć nadzieję, że kolejna noc będzie lepsza. Gorzej jeśli nie jest.